Nie jest to spójna opowieść, ani konkretna historia. To raczej całość złożona z osobnych słów i obrazów, o różnych źródłach inspiracji. Są tu zapisane zdania, które uporczywie krążyły komuś po głowie, wyklejone pudełka, w których są wnętrza do odpoczynku, oraz obrazy, na których widać, że ktoś lubi podglądać obcego. Pudełka i obrazy to wyraz ćwiczenia w standardowych formach melancholii, w jakich ćwiczy się czasem każdy, patrząc ludziom w okna.
Kurator wystawy: Beata Stankiewicz